لفور سلاملفور دوست داشتنی و زیبا

شعر طنز گوناگون _سری اول

بی تفاوت
درسرسرای خانه قلبت معطلم
آهوی زخم خورده ،آن نیش تاولم

گنجشکم اگر لب ایوان تو رسد
احساس میکنم که به قصری مجللم

می خواستم که دور بیندازمش نشد
من همچون میرزایم و دلپاره صندلم

برمن اگر سری نزنی سرزنم به کوه
با تو چه کله شقم و دائم به کل کلم

من بی تفاوتی تو را ملتفت شدم
با اینکه بی تفاوتم و مرد سنبلم

از هرکسی که فکرکنی سرترم عزیز
نه با قلم موافق و نه اهل منقلم

=============
 پرید پلک چپسم؟ نه نشانه ای خوب است
    حکایتی است که گویند یار محجوب است

    زهجمه های نگاهت ،شکست خواهم خورد
    میان مملکت دل ،عجیب آشوب است

    تمام مردم چشمم سیاه پوش شدند
    که جنگ با تو هرآن کس نمود ،مغلوب است

    زلطف و قهرتو شادم که هردو آن زیباست
    هرآنچه میرسد از دوست،نیک و مطلوب است

    غم فراق تو از صبرمیتوان فهمید
    دلم زهجروصالت چو صبرایوب است

==================

مردی که درین گوشه به خاک است تنش
دق کرد و جوانمرگ شد از دست زنش

ای رهگذر آهسته که خونین دل او
لرزد به تنش هنوز و تن در کفنش

زن گرچه کنون رخت عزایش به بر است
اما به دل از عروس هم شادتراست

خوش رقصد و شنگد ودرین ستر سیاه
بشتاب که آزاد شدم مستتراست

مرد تو چرا جوان شتابد درخاک؟
از ننگ تو تا نجات یابد درخاک

دست از سر مرد مرده بردار ای زن
بگذار که آسوده بخوابد درخاک

==================

مرا ای کاش پتکی بود سنگین
که با آن بشکنم این نرخ ها را

چه میشد گرخروسی بود خوشخوان
که در صفها بگیرم صبح جا را

اگر پول فراوانم به کف بود
کمی میدادم از آن هرگدا را

الهی بکشند قیمت چو قلبم
خدایا کن اجابت این دعا را

ببین مستغرق دریای قرضم
رهایم کن از این دریا خدا را

=====================

هرچه بهر خرید تو زدم زود ای کتاب
عاقبت پول خرید تو نشد جور ای کتاب

دوستت دارم به قدر حرفها و نقطه هات
در ره عشقت بنالم مثل سنتور ای کتاب

این چنین که نرخ تو هرروز بالا میرود
وصل تو بی پولها را نیست مقدور ای کتاب

کاشکی این کلبه ویرانه پربود از کتاب
وزشلوغی بود مثل لانه مور ای کتاب

چون نشد حاضرشوم در ان نمایشگاه تو
بوسه برجلدت زدم من از ره دور ای کتاب

====================

سرزمین دود ها یادش بخیر
سرخی ان سیخ ها یادش بخیر

منقل خوب و قشنگی داشتیم
روی دوش خود سرنگی داشتیم

سوخته ما را لایق خود کرده بود
سیخ ما را عاشق خود کرده بود

نعشگی بوی شقایق می دهد
بوی معتادان عاشق می دهد

جان ما از شیره بر افلاک شد
دین ما پیغمبرش تریاک شد

من که روزی شش نخود حب می کنم
روز را با نعشگی شب می کنم...

====================

خدایا پس چرا من زن ندارم؟

زنی زیبا و سیمین تن ندارم؟

دوتا زن دارد این همسایه ما

همان یک دانه را هم من ندارم

آزانس ملکی امشب گفت به من:

مجرد, بهر تو مسکن ندارم

چه خاکی بر سرم باید بریزم؟

من بیچاره آخر زن ندارم

خداوندا تو ستارالعیوبی

وبر این نکته سوءظن ندارم

شدم خسته دگر از حرف مردم

تو میدانی دل از آهن ندارم

تجرد ظاهرا”عیب بزرگی است

من عیب دیگری اصلا”ندارم

خودم میدانم این”اصلا” غلط بود

در اینجا قافیه لیکن ندارم

تو عیبم را بپوش و هدیه ای ده

خبر داری نیکول کیدمن ندارم؟

اگر او را فرستی دیگر از تو

گلایه قد یک ارزن ندارم

زیبا بود نه !
=================

مرا ان شب مچل كردي و رفتي
رقيبم را بغل كردي و رفتي

مرا اهل دوا و چاي پر رنگ
مرا اهل غزل كردي و رفتي

حضورت اعتبار بازيم بود
چكم را بي محل كردي و رفتي

حواسم حين بازي مان كجا رفت
اتل كردم متل كردي و رفتي

تو هر چه با من بيچاره كردي
شب ماه عسل كردي و رفتي

من عادت كرده بودم به دماغت
دماغت را عمل كردي و رفتي

=================
خوشا!!!

خوشا آنان که دانشجـــــــــــو ندارند
دوتا اینــــــسو دوتا آنــــــسو ندارند
که از شهریه ها غمــــــــــباد گیرند
چو پولـــــــی تا نوک پــــارو ندارند

هر آن کس را که دیدی هست دلشاد
بدور از نالــــــــــــه و اندوه و فریــاد
بـدان فرزنـد ایشان نیــــست راهـــی
پـدرجـان ، سوی دانشـــــــــگاه آزاد

غـــــذایش را بجــــــــز کوکو ندیـــدم
به زیر پاش یک زیلـــــــو ندیـــــــدم
درون خانـه اش را هرچه گشــــــتم
به غیـر از پنـــــــــج دانشـجو ندیــدم
========================
صد هزار بار در پی مترو دوان گشتم ولی
من همیشه مانده ام در حسرت یک صندلی

جیب من گشتست جای دست دیگر مردمان
شاید اینجا هست یکسان جیب و پول هر دومان

از در و دیوار می ریزد بلوتوث بر سرم
دست شخصی دیگرست در دست من تا در نرم

آنجا ایستاده بودم درب مترو باز شد
آن زمان گویی که جنگی آن میان آغاز شد

از زبان این و آن بر گوش نقالی شده
اینجا قبلا بوده مترو حالا بقالی شده

================

برره مثل تو نوديده*********من تو رو وخوام
هر جوري تو وگويي اي جيگر***با تو راه و يام
تو عشقولانه ي من بيدي*****اينو همه وو يگولنزج
منو نگاه نوكني وميرم*******من و عشق تو و درد و رنج
اخم از خودت در نوكن********جيگرمو پرپر نوكن
چرا كنج خونه كز وز يتي******با جيغات منو كر نوكن
**************خوب بيد*****************
==================
ای فدای کله ی طاس ات ننه ات
طاق ابرويت مرا خل کرده است
برق چشمانت که می باشد سه فاز
پيچ عقل بنده را شل کرده است
شوق ديدار نگاه لنزيت
دين و ايمانم چپاول کرده است
گو چگونه گردن باريک تو
وزن آن بينی تحمل کرده است؟
معذرت گر شعر من پرت و پلاست
اسب طبعم جو تناول کرده است
من فقط قربان يک تن ميروم
گر چه مامانت خودش جل کرده است
==================
بوده است خری که دُم نبودش
روزی غم بی دمی فزودش
در دم طلبی قدم همی زد
دُم می طلبید و دَم نمی زد
یک ره نه ز روی اختیاری
بگذشت میان کشتزاری
دهقان مگرش زگوشه ای دید
برجست و از او دو گوش ببرید
بیچاره خر آرزوی دُم کرد
نایافته دم دو گوش گم کرد
==================
گویند به خران نهی ز جفتک
گویند خران به جفت یا تک

گویند چرا چنین کنی تو
گویند کنند رقص اردک

گویند جفنگ است و اراجیف
گویند تهی است هرچه قلّک

گویند که از جفتک خود گو
گویند دلم خون شده و لک

گویند خزعبل همه گویی
گویند که خوب خریم مردک!!

بحثی که شود مخاطبش خر
بر عقل دو ناطقش ببر شک
================
طبیبی است در کوچۀ لاله زار
به پیر نود ساله دندان دهد
برو دامنش را بگیر و بگوی
هر آنکس که دندان دهد نان دهد!
====
دارم خرکی که گاه و بی گاه
در خوردن کاه و جو صبور است
در گرسنگی همی کند شکر
صد شکر که این خرک شکور است
=======
پسری را پدر نصیحت کرد
که ز زن ناگزیر باشد مرد
دختری جوی ز بر و کدبانو
که شود با تو یار و هم زانو
چند دختر گرفت او به نظر
چون که یک یک بگفتشان به پدر
گفت این مر تو را بود خواهر
دیگری را بجو، از این بگذر!
شکوه آخر پسر به مادر کرد
تا نشاند ز خاطر او گرد
گفت هیچت مباد در دل غم
که پسر نیستی تو او را هم!